Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

Αίμα, δάκρυα και έρωτας (στα χρόνια της χολέρας)


Το ομολογώ: τη βρίσκω με τις επικές ιστορίες αγάπης. Μη δω καταδικασμένο έρωτα με φόντο πόλεμο, σεισμό, λιμό, καταποντισμό... τρελαίνομαι.

Δηλαδή εκεί που οι άλλοι βρίζουν τον Άγγλο Ασθενή εγώ μπορεί να κολλήσω στην οθόνη και να φωνάζω: «φέρε το αναθεματισμένο το αεροπλάνο!».

Στις περισσότερες ταινίες ξέρεις από την αρχή τι θα συμβεί. Έχεις για παράδειγμα τον Κριστιάν και τη Σατίν του Moulin Rouge, έναν άφραγκο συγγραφέα και μια πόρνη πολυτελείας με χτικιό. Υπάρχει περίπτωση να καταλήξει στην εκκλησία το ειδύλλιο;

Ή στον Τιτανικό. Εκτός και αν ζεις ερημίτης σε μια σπηλιά στα Ιμαλάια, αποκλείεται να μην έχει πάρει τ’ αφτί σου την ιστορία με το παγόβουνο.

Ή πάρτε για παράδειγμα τον Ψαλιδοχέρη. Ναι, όταν έχεις ψαλίδια αντί για χέρια η αλήθεια είναι ότι ο έρωτας δεν αναπτύσσεται υπό τις καλύτερες συνθήκες.

Για πολλούς η υπέρτατη ιστορία αγάπης είναι το Όσα παίρνει ο Άνεμος. Τα ’χει όλα: πολέμους, φωτιές, ερωτικά τρίγωνα, μια κακομαθημένη πρωταγωνίστρια και έναν σκληρό πρωταγωνιστή. Η ταινία ήταν από τα πρώτα επικά love story -αν και δεν υπήρξε ποτέ αγαπημένη μου.

Στο Δόκτορ Ζιβάγκο Ομάρ Σαρίφ και Τζούλι Κρίστι πλέκουν ένα ειδύλλιο με φόντο τη ρωσική ιστορία, στο Το τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι, ο Πολ και η Ζαν ξεκινούν μια παθιασμένη ερωτική σχέση βασισμένη μόνο στο σεξ. Έτσι λένε τουλάχιστον. Ενώ στο Πέρα από την Αφρική μια δυναμική γυναίκα και ένας τυχοδιόκτης άνδρας –Μέριλ Στριπ και Ρόμπερτ Ρέντφορντ- συναντιούνται και ερωτεύονται στις αφρικανικές εκτάσεις. Πιο επικά δεν γίνεται.

Υπάρχουν ρομαντικές ταινίες και ρομαντικές ταινίες. Μία όμως είναι Η ρομαντική ταινία. Καζαμπλάνκα. Τα γνωστά. «Θα έχουμε για πάντα το Παρίσι», «heres looking at you kid», «play it again Sam» και δε συμμαζεύεται. Άσε που έχει ένα από τα ωραιότερα ζευγάρια από καταβολής σινεμά..

Στο Τέλος μιας Σχέσης, μια θυσία, ένα ερωτικό τρίγωνο, η ζήλια, ο πόλεμος, και ο λόγος ενός χωρισμού συνθέτουν ένα από τα ωραιότερα κινηματογραφικά love story των τελευταίων ετών.

Υπέροχες ιστορίες αγάπης δημιουργεί και ο Ανγκ Λι. Από το μυστικό του Brokeback Mountain όπου το ερωτικό ζευγάρι συνθέτουν δύο άνδρες, μέχρι το Προσοχή-Πόθος όπου το σεξ είναι ο πρωταγωνιστής της ταινίας με την επανάσταση και το μίσος να συνδέονται με το πάθος και τον έρωτα.

Ο Γουόνγκ Καρ-Βάι πάλι μας έδωσε ένα νούμερο. 2046 και ένα δωμάτιο που στην Ερωτική Επιθυμία πλάθεται ένας έρωτας του μυαλού, ενώ στην ομώνυμη ταινία (2046)  ένας συγγραφέας πλάθει ιστορίες.

Οι καταδικασμένοι έρωτες δε χάνουν ποτέ την λάμψη τους. Και οι ταινίες που τους περιγράφουν δεν φεύγουν ποτέ από τη μόδα.

Τρανταχτό παράδειγμα το φετινό Never Let me Go. Πολύ κλάμα, πολύ δράμα, τρεις διάσημοι πρωταγωνιστές (Άντριου Γκάρφιλντ, Κίρα Νάιτλι, Κάρεϊ Μάλιγκαν), μια ιστορία ενηλικίωσης. Και μέσα σε όλα αυτά ένα twist στο στόρι.

Όσο για τα πρηγούμενα χρόνια; Αξιοσημείωτο στο είδος του το Becoming Jane για το πραγματικό-φανταστικό ειδύλλιο της Τζέιν Όστεν με έναν εν δυνάμει δικηγόρο (καταραμένη φτώχεια που χωρίζεις δυο εραστές!) και η Εξιλέωση. Η οποία έχει υπέροχη σκηνοθεσία, φωτογραφία, απίστευτα σκηνικά και κοστούμια. Και ακόμα: ένα μυστικό, ένα λάθος, έναν πόλεμο, ένα έγκλημα και έναν... καταδικασμένο έρωτα –φυσικά.

Τάιλερ Ντέρντεν

6 σχόλια:

  1. Excuse me!!!!
    Πού είναι Η ΚΟΡΥΦΑΙΑ ρομαντική ταινία όλων των εποχών??? Σε κάποια δεν αρέσει η Μπάρμπρα Στρέιζαντ, δεν εξηγείται αλλιώς!!!!
    Τα καλύτερα μας χρόνια και "Your girl is lovely Humble!!!"
    ΥΣ: Εμένα, πάντως, η Καζαμπλάνκα δεν μου λέει τίποτις, πειράζει???
    Σου, όμως, και άλλh:
    Μια αγάπη γεννιέται!!!
    Είδες πώς φαίνεται η διαφορετική γενιά?
    (sorry, αλλά Πέρα από την Αφρική, Brokeback Mountain δεν μου λένε τίποτις επίσης...)
    ΥΣ: Το "Αγάπα με αν τολμάς" ανήκει σε αυτήν την κατηγορία??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να προσθέσω το Hero με τον υπέρτατο έρωτα σε όλα τα χρώματα και το Matador του Almadobar..; Περιέργως και τα δύο τελειώνουν τραγικά-αλλά ζηλεύεις κατά βάθος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Πεννυ Έχεις δίκιο.. αλλά ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ έχει κάνει πολύ μελούρα και έβαλα το "Πέρα από την Αφρική" που το προτιμώ! Και όντως δεν πάω την Μπάρμπρα Στρέιζαντ.. Ναι Μέριλ Στριπ-Ρόμπερτ Ντε Νίρο κλασσική και αυτή..
    Τώρα για την Καζαμπλάνκα, δεν λέω τίποτα. Είναι λατρεμένη μου.. τι να πω;;; Άκους εκεί δε σου λέει τίποτα!!!! :p

    @ Lali Εξωτική ματιά βλέπω στα μελό σου.. ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ισως επειδή ως ατάκα προτιμώ το "Frankly my dear, I don't give a dump"! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Υπέροχο αφιέρωμα, αλλά θα πρόσθετα σίγουρα το Δαμάζοντας τα κύματα (με κουβά μάζευα τα δάκρυα) και το The Fountain του λατρεμένου Αρονόφσκι, το οποίο λίγοι είδαν, ακόμα λιγότεροι το εκτίμησαν αλλά πάντα θα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Ανώνυμος

    Προτιμώ το Χορεύοντας το Σκοτάδι του Τρίερ (εκεί να δεις κλάμμα!!!!)

    Όσο για το The Fountain... ... ???? εεεεεεεεεεεε???????? :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή