Το καναρίνι εκλαιγε κρυφά

Πόσοι εχουν την ευκαιρία , τη σπάνια ευκαιρία, να παρατηρήσουν ένα υπέρλαμπρο αστέρι στη καθημερινότητά του; 'Εστω στην προετοιμασία της δημόσιας εικόνας του; Να το δούν γυμνό μπροστά τους με βρεγμένα μαλλιά; 'Η να ξεκαρδίζεται στα γέλια, να φοβάται, να γίνεται τύφλα;
Η ταινία του Simon Curtis My Week With Marilyn αποτελεί μία τετοια "αδιακριτη" ματιά στα παρασκήνια των γυρισμάτων της ταινίας Ο Πρίγκιπας Και Η Χορεύτρια , εν έτει 1956, με πρωταγωνιστές το "ιερό τέρας" της Μ.Βρετανίας Σερ Λωρενς Ολίβιε, και τη σούπερ σταρ της εποχής και πιό ποθητή γυναίκα στον κόσμο, Μεριλυν Μονρόε.Η Michelle Williams στον πρωταγωνιστικό ρόλο ειναι συγκλονιστική. Ερμηνευτικά πειστικότατη, συνεπικουρείται και απ΄την θαυμάσια δουλειά που εχει γίνει στο μακιγιάζ, το χτένισμα, και τα κοστούμια ,τα τελευταία δια χειρός Jill Taylor. Η ταινία δεν ειναι απομυθοποιητική της παραδεδομένης εικόνας της, υπό την έννοια της αποκαθήλωσής της απ΄το βάθρο της "θεάς". Περισσότερο επιβεβαιώνει , στα μάτια του προσεκτικού θεατή, την υποψία μας ότι αυτή η λαμπερή γυναίκα που προκαλούσε πανζουρλισμό όπου εμφανιζόταν, ήταν ενα τέμενος ανασφάλειας και χαμηλής αυτοεκτίμησης. Καταδικασμένη-τολμώ να πω, εγκλωβισμένη στην εικόνα του sex symbol, ένα ρόλο κατ΄ουσίαν που γνωριζε πολύ καλά  πως να παίξει. Και τον επαιζε αψογα.
Χαρακτηριστικότατη η σκηνή της ανεπίσημης επίσκεψής της στο 'Ητον, σχολείο του συνοδού της, του νεαρού(μόλις 23 ετών), ευαίσθητου και φανατικού θαυμαστή της, Κόλιν Κλαρκ( θαυμάσιος ο Eddie Redmayne),όπως και στο κάστρο του Ουίνδσορ, όπου του λεει στο αυτί , ενώ ήδη το προσωπικό που εχει αντιληφθει την παρουσία της,παραληρεί , "shall I become her?"εννοώντας να υποδυθεί το σύμβολο που ήταν.
Ο Κλαρκ κατέγραψε σε ημερολογιο το χρονικό της σύντομης αλλά τρυφερής γνωριμίας του με την Μεριλυν, και αυτη η καταγραφή αποτέλεσε το υλικό στο οποίο βασίστηκεη η ταινια. Το υπολοιπο καστ ειναι επίσης απολαυστικό, με προεξάρχοντα τον απαιχτο Kenneth  Branagh στο ρολο του Λώρενς Ολίβιε, την Julia Ormond στο ρολο της Βίβιαν Λη, και τη Judi Dench στο ρόλο της παλιάς καραβάνας του θεάτρου, ηθοποιού Σύμπιλ,και φοβερά υποστηρικτικής προς την τρομοκρατημένη, όπως διαφαινόταν, Μέριλυν.
           Η γυναίκα-εμμονή, η φαντασίωση του κάθε αρσενικού επί γης,  ήθελε απλώς να γίνει η καλύτερη ηθοποιός, και διψούσε γι αγάπη. Αυτό, και όχι η μη- επίγνωση του ταλέντου της, όπως λεει σε μιά σκηνή της ταινίας , ο φρικαρισμένος και ταυτόχρονα γοητευμένος μαζί της Λώρενς Ολιβιε/Brannagh, ήταν νομίζω το μεγαλύτερο σαράκι της. Το οτι πίσω απ΄την καλοπαιγμένη παράσταση, την εικόνα που ξεχείλιζε  αισθησιασμό,χχαζοχαρούμενο ύφος και νάζι,  κρυβόταν μία νεαρή ύπαρξη (την εποχή των γυρισμάτων της ταινιας με τον Ολίβιε, η Μέριλυν ήταν 30 ετών και ήδη παντρεμένη για τριτη φορά, με τον Αρθουρ Μίλερ πιό πρόσφατο σύζυγο), ένα κατ'ουσίαν αστρικό πλάσμα , με τραγική παιδική ηλικία, που την ειχε σημαδέψει ανεξίτηλα.
Η μουσική της ταινίας φερει και την υπογραφή του  Alexandre Desplat.

Φράνσις