Νικητές

Η ταινία του Αυστριακού σκηνοθέτη Stefan Ruzowitzky  Die Falscher(The Counterfeiters)  δεν ειναι προσφατης εσοδειας. Χρονολογείται απο το 2006  ,πολυβραβευμένη. Την ειδα πολύ προσφατα όμως , σε μία άκρως άσχημη στιγμή ΕΘΝΙΚΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ:  της εισόδου στην Ελλην.Βουλή του νεοναζιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής, μετά τις βουλευτικές εκλογές της 6ης Μαϊου 2012.
Η  Τέχνη, ανέκαθεν πίστευα πως αποτελεί καταφύγιο, παρηγοριά και ορμητήριο. Είναι επίσης  μονάκριβη κιβωτός μνήμης, συνειδητοποίησης, αφύπνισης, κι ας αφηγείται ψέμματα. Τούτη δώ όμως η ταινια  βασίστηκε σε αληθινότατα γεγονότα  τα οποία διαδραματίστηκαν  στη Γερμανία, και συγκεκριμενα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Σάξενχαουζεν, τα δυο τελευταία χρόνια του Β' Παγκόσμιου Πολεμου. Τα κατέγραψε ο 96χρονος πλέον(αν ζεί ακομη δεν γνωριζω, ζουσε κατα τα διαρκεια των γυρισματων παντως) τυπογράφος εκ Πράγας Αντολφ Μπρούγκερ , ο οποίος μαζι με τον διαβόητο και καλύτερο παραχαράκτη όλων, τον Εβραϊκής καταγωγής Σόλομων Ζόροβιτς, συμμετείχαν στην μεγαλύτερη επιχείρηση παραχάραξης εγγράφων και δη χαρτονομισμάτων μεχρι σήμερα, γνωστή ως "Επιχειρηση  Μπερνχαρντ", την οποία ενορχήστρωσαν οι Ναζί. Κρατούμενοι απο διαφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης, με συγκεκριμενα επαγγέλματα, μεταφέρθηκαν στο Σάξενχαουζεν , και χρησιμοποιηθηακν σ'αυτη  την τεράστιας κλίμακας επιχείρηση. Βρισκονταν εγκατεστημενοι σε ξεχωριστό χωρο του στρατοπέδου, διαβιώντας σε καλύτερες συνθήκες, απ΄ ό,τι οι δύστυχοι συγκρατούμενοί τους( μαλακά κρεβάτια, μεσα ψυχαγωγίας, λιγοτερα  καψώνια...), τους παρέχονταν "κινητρα'' κατα πως τόνιζε ο επικεφαλής τους αξιωματικός των SS, προκειμενου να  εργαζονται πυρετωδώς  φτιαχνοντας πλαστά χαρτονομίσματα(λίρα  Αγγλίας και Αμερικάνικο δολάριο  ήταν οι κυριοι στόχοι τους), αλλα και διαφορα δημόσια έγγραφα.
     Το πρωταγωνιστικό δίδυμο των Karl Markovics(Ζοροβιτς) και August Diehl(Μπρούγκερ) ειναι ΑΨΟΓΟ. Και  ειναι εξαιρετικης σημασίας η κόντρα Ηθικής τάξης που υφέρπει ή εκδηλώνεται ανοιχτά μεταξύ τους. Μπορείς να κατηγορήσεις αβίαστα κάποιον κρατούμενο σε στρατόπεδο συγκεντρωσης, επειδή θελει πασει θυσία να μεινει ζωντανός; Να ζήσει; Μα αυτο δεν επιτάσσει το ένστικτο αυτοσυντήρησης; Να όμως που ο Μπρούγκερ  ενσαρκώνει το απαραιτητο αντίβαρο: η επιβιωση όταν γνωριζεις  οτι επιτυγχάνεται/εξασφαλιζεται στηριζοντας έναν ανήθικο/εγκληματικο σκοπό(π.χ. το πόλεμο των Ναζί κατά της ανθρωπότητας) δεν αποτελει αυτοχρημα την βαρύτερη αξία στηη ζυγαριά. Συγκλονιστική και συγκινητικοτατη η σεκάνς της συναντησης των "εκλεκτών" κρατουμένων με τους υπολοιπους του στρατοπέδου, μετα την εγκαταλειψή του λόγω ήττας των Γερμανών. Επίσης είναι αφοπλιστικη η αντιπαράθεση των καλλιεργημενων και ευαίσθητων καλλιτεχνικά κρατουμένων( προσεξτε τον νεαρό Κολια που λατρευει τον Ρώσικο εξπρεσσιονισμο και Πρωτοπορία) με τα κτήνη που ακουγαν κλασσικη μουσική... Η γνωση ΧΩΡΙΣ  Ηθικη ποιότητα,ειναι το πιο επικίνδυνο όπλο.
 Αυτο που μας διακρίνει απ΄τα υπολοιπα ζώα, ειναι η ικανοτητα ΗΘΙΚΩΝ  αξιολογήσεων-το να μπορεις να διακρινεις  το καλό απ΄το κακο, και να πραττεις αναλογως. Επίσης η ΜΝΗΜΗ ειναι ενα αλλο χαρακτηριστικό ανθρωπινο. Το να θυμασαι ποιος, τι σε εβλαψε/ καταρράκωσε την προσωπικότήτά σου/βασάνισε/πόνεσε και  να ΜΗΝ  επαναλαμβανεις αυτα τα εγκληματα.
         Επειδη το "αυγο του φιδιού" εσκασε,  και το νεογνό  θεριεψε , μπηκε στη Βουλη και απειλεί, κι αυτο δεν ειναι μεταφορά, να μας κατασπαράξει, θεωρώ πως τετοιες "στρατοπεδικές" ταινίες για το Ναζισμο και τα δεινα που υπεστησαν τα θύματά του αποτελούν αποκτήματα.
Αλίμονο στους αμνήμονες.

http://en.wikipedia.org/wiki/Shoah_(film)

(ευχαριστώ θερμά τη φίλη Αρχοντή Κορκα που μου επεσήμανε την ταινιάρα καθως και το λινκ για το ντοκιμαντέρ στο τέλος του κειμένου. )


Φράνσις